NASA, astronotları en erken Şubat ayında on günlük bir Ay çevresinde dolanma görevine gönderme arzusunu duyurdu.
ABD uzay ajansı başlangıçta Nisan ayı sonuna kadar bir fırlatma hedeflemiş olsa da, şimdi görev zaman çizelgesini hızlandırmayı amaçlıyor.
Son insanlı Ay görevinin üzerinden 50 yıl geçtikten sonra, NASA’nın Artemis II görevi, kritik sistemleri titizlikle değerlendirmek için dört astronotu gidiş-dönüş yolculuğuna gönderecek.
Artemis II, Ay’da sürdürülebilir bir insan varlığı oluşturmaya adanmış daha geniş Artemis programı içindeki ikinci fırlatmayı temsil ediyor.
NASA’nın vekaleten müdür yardımcısı Lakiesha Hawkins, görevin insanlı uzay araştırmaları için önemini vurguladı.
Yakın zamanda düzenlenen bir basın toplantısında, “Hep birlikte tarihe tanıklık ediyoruz” dedi.
“Fırlatma penceresi en erken 5 Şubat’ta açılabilir, ancak güvenliğin en büyük önceliğimiz olduğunu vurgulamak istiyoruz.”
Artemis Fırlatma Direktörü Charlie Blackwell-Thompson, Ay taşımacılığı için tasarlanan güçlü roket Uzay Fırlatma Sistemi’nin (SLS) “neredeyse istiflenmiş ve gitmeye hazır” olduğunu doğruladı.
Kalan görevler arasında Orion mürettebat kapsülünü SLS ile entegre etmek ve kapsamlı yer testlerini tamamlamak yer alıyor.
Kasım 2022’de fırlatılan ilk Artemis görevi, Ay’ın yörüngesinde başarıyla dönen ve 25 günlük bir süre içinde Dünya’ya dönen insansız bir uzay aracını içeriyordu.
Görev büyük ölçüde başarılı olsa da, atmosferik yeniden giriş sırasında meydana gelen küçük ısı kalkanı anormallikleri o zamandan beri düzeltildi.
Artemis II görevi, NASA’dan Reid Wiseman, Victor Glover ve Christina Koch ile Kanada Uzay Ajansı’ndan Jeremy Hansen’i on günlük bir Ay yolculuğuna gönderecek. İniş yapmamalarına rağmen, 1972’deki Apollo 17’den bu yana alçak Dünya yörüngesinin ötesine geçen ilk mürettebat olacaklar.
Artemis II Uçuş Direktörü Jeff Radigan, mürettebatın derin uzaya eşi görülmemiş yolculuğuna dikkat çekti.
Gazetecilere verdiği demeçte, “Ay’ın 5.000 deniz mili (9.200 Km) ötesine gidecekler, bu da önceki görevlerin gittiğinden çok daha yüksek” dedi.
Görevin temel amacı, roket ve uzay aracının performansını doğrulamak ve gelecekteki bir Ay inişinin önünü açmaktır.
Astronotlar, görev boyunca SLS’nin tepesinde konumlandırılmış Orion kapsülünde yaşayacaklar.
İki katı roket güçlendirici, montajı ilk olarak fırlatmadan yaklaşık iki dakika sonra Dünya yörüngesine itecek.
Sekiz dakika sonra, Çekirdek kademe ayrılacak, ardından Geçici Kriyojenik İtki Sistemi (ICPS) ve Orion kapsülü ayrılacak. Orion’un güneş panelleri daha sonra uzay aracına güç sağlamak için açılacak.
Doksan dakika sonra, ICPS aracı daha yüksek bir Dünya yörüngesine yükseltecek ve ardından kapsamlı bir 25 saatlik sistem kontrolü yapılacak.
Başarılı değerlendirmeler beklenirken, Orion ICPS’den ayrılacak ve resmi olarak Yakınlık Operasyonları Gösterimi olarak bilinen bir “uzay balesi” başlatacak.
Astronotlar, gelecekteki Ay inişleri için çok önemli olan kenetlenme prosedürlerini prova etmek için Orion’un iticilerini manuel olarak çalıştıracaklar.
Yirmi üç saat sonra, Orion’un servis modülü, onu 230.000 milden fazla mesafeyi kapsayan dört günlük bir yolculukta Ay’a doğru iten bir Translunar Injection (TLI) yakması gerçekleştirecek.
Yolculuk boyunca astronotlar uzay aracının sistemlerini izlemeye ve değerlendirmeye devam edecekler.
Mürettebat, bazı açılardan, insan araştırma denekleri olarak hizmet edecek.
Deneyler, uzay yolculuğunun fizyolojik etkilerini titizlikle takip edecek. Astronotların kanından elde edilen doku örnekleri veya organoidler, görevden önce ve sonra yetiştirilecek.
NASA’nın bilim başkanı Dr. Nicky Fox, organoidlerin astronotların vücutlarında uzayın neden olduğu değişiklikleri belirlemek için karşılaştırılacağını açıkladı.
BBC News’e “Gerçek astronotlarımız varken neden bütün bunları yaptığımızı merak ediyor olabilirsiniz” dedi.
“Mikro yerçekiminin ve radyasyonun bu numuneler üzerindeki etkisini derinlemesine inceleyebilmek istiyoruz. Bir astronotu kesinlikle parçalamayacağım! Ama bu küçük organoid örneklerini parçalayabilirim ve gerçekten farka bakabilirim.”
Ay sapanı manevrasının ardından, astronotlar Dünya’nın yerçekimi tarafından yönlendirilen dört günlük dönüş yolculuklarına başlayacaklar.
Varışta, servis modülü ayrılacak ve tehlikeli yeniden giriş aşamasını başlatacak. Mürettebat daha sonra Kaliforniya kıyısında bir inişe paraşütle inecek.
Artemis II’nin başarısı, bir Ay inişi için planlanan görev olan Artemis III’ün zaman çizelgesini doğrudan etkileyecektir. Ancak, Açık Üniversite’den Dr. Simeon Barber, kusursuz bir Artemis II göreviyle bile NASA’nın “en erken 2027 ortası” hedefini iyimser bulduğunu öne sürüyor.
“‘En erken’ NASA için tanıdık bir dil ve tam olarak bunu ifade ediyor. Bu en erken olasılık,” dedi ve Artemis III’ü yolda tutmanın maliyeti nedeniyle bunu iyimser bulduğunu ekledi.
“Ay inişi, astronotları yüzeye getirip götürmek için [Elon Musk’ın] SpaceX Starship’ini gerektirecek ve son aylarda Starship’in kendisinin bile Dünya çevresinde bir yörünge uçuşu yapmadan, astronotları içine koymadan önce kat etmesi gereken uzun bir yol olduğunu gördük.”
Jeologlar, bir asteroidin 43 milyon yıldan uzun bir süre önce Yorkshire yakınlarındaki Kuzey Denizi’ne çarptığını söylüyor.
Reading Üniversitesi’ndeki bilim insanları, Keck teleskopuna uzaktan erişim kullanarak NASA’nın Jüpiter’in görüntülerini yakalamasına yardımcı oluyor.
Şakacı bilim ödülleri ayrıca kertenkelenin tercih ettiği pizza ve sarımsaklı anne sütü üzerine yapılan araştırmaları da tanıyor.
Bu önemli fonksiyon alanını, koşan farelerin beyin aktivitesini kaydederek belirlediler.
Denbigh’li bir çiftçinin oğlu olan Isaac Roberts, galaksiler arası fotoğraflarıyla dünyayı şok etti.